Sentier des Pêcheurs

Omdat we vandaag wilden gaan wandelen, hadden we de wekker gezet om 8u30.  We maakten ons rustig klaar alvorens we de grote luiken openden om het zonnetje binnen te laten.

Na het ontbijt (met pannenkoeken) hobbelden we naar de Colle de l'Oliviers, waar we konden parkeren aan het begin van de Sentier des Pêcheurs.

Gedurende 6km moesten we de gele markeringen volgen voor deze "Sentier Martel in 't klein".  De wandeling begon al meteen met een stevige afdaling naar de Verdon.  Het paadje gaf soms uit op een (brede) rotspartij waarover we moesten klauteren, maar al snel stonden we beneden bij de rivier,  Daar zochten we een strandje uit om ons picknickdekentie uit te spreiden en keien op het water te laten ketsen.  Net als gisteren vond Lotte het geweldig om gewoon stenen in het water te gooien.  Ze koos voor zulke grote stenen dat ze er nat van werd.

Daarna liepen we nog een hele tijd langs de Verdon, maar het pad was minder plat en minder eenvoudig dan je zou verwachten. Het pad draaide weg van de rivier en begon heel fel te stijgen.  Zelfs gewoon in T-shirt was het (te) warm.  Na een hele tijd stijgen, werd het pad stilaan vlakker en gemakkelijker.  Maar dorst dat we hadden!  Al onze drinkbussen begonnen stilaan leeg te geraken.  We besloten dus om na onze wandeling nog iets te gaan drinken in het klimmerscafé in La Palud-sur-Verdon.  Zomaar op het terras, in het zonnetje, op een doordeweekse vrijdag,...

We gingen nog snel wat eten kopen voor de volgende dagen en daarna begonnen we voor de laatste keer aan het avontuurlijke baantje naar L'Enchastre.  Voor de bochten toeterde Wim, daarbij enthousiast aangemoedigd door onze kleine meid ("nog toet!").

Ik pakte de valiezen in, terwijl Wim al spullen in de auto stak.  Lotte liep af en toe mee heen en weer, speelde een beetje in de kamer, kroop in en uit de kast,...

Na onze douche genoten we van de ondergaande zon, die de Mont Chiran prachtig verlichtte met een oranjerood licht.

Om 19u gingen we naar beneden om te aperitieven en te eten.  Het was weer heel gezellig en superlekker (ik was blij dat mijn apetijt terug was!).  Lotte was heel erg moe en vroeg nog voor het eten zelf om te gaan slapen.  Wij kropen rond 22u in bed.