Route des Crêtes

Het was een slechte nacht geweest want ik moest vaak naar het toilet, maar gelukkig is Lotte er niet wakker van geworden en had ze zin om uit te slapen.  Het was al bijna 10u toen we aan de ontbijttafel verschenen (omi en opi hadden al ontbeten), maar veel honger had ik nog niet.

Aangezien ik zo slap was als een schotelvod zagen we maar af van ons plan om de Sentier des Pêcheurs te doen.  In de plaats daarvan genoten we in de ligzetels van het zonnetje, met een boekje.  Lotte ravotte ondertussen met het kruiwagentje en de go-cart van Loucio en Sylvio.  Als de honden (Betty en Belle) en de poes (Figaro) op afstand bleven, vond ze het wel leuk en was ze enthousiast, maar te dichtbij moesten ze toch niet komen.  Figaro dacht daar anders over en sprong Lotte omver.  Arme Lotte (ook al was het eigenlijk ook wel grappig)!

Maxime en Laetitia probeerden ondertussen de jonge hengst Ecco en zijn moeder Savanah te voet te overtuigen om mee te gaan naar Rougon (aangezien de poging om dat met de beestenkar te doen een paar dagen geleden mislukt was).  Maar Ecco was zo koppig als een steenezel en na twee uur proberen, werd ook deze poging gestaakt.  Ecco was intussen alweer tot helemaal beneden komen draven.

In de namiddag deden we met de auto de Route des Crêtes.  Dat was nu wel aangenamer dan in de zomer (want er was minder volk en je kan nu tenminste bij elk uitkijkpunt parkeren) en eigenlijk ook wel mooier met die prachtige herfstkleuren.  Ook nu waren er veel gieren die zich lieten bewonderen.

Terug in La Palud-sur-Verdon gingen we snel inkopen doen (brood, lavendelsiroop, orgeade,...) en daarna reden we langs de smalle D17 naar Rougon (deze keer zonder tegenliggers die onze zijspiegel er proberen af te rijden).

Beneden aan de rand van het dorpje lieten we de auto achter op de bezoekersparking en te voet gingen we naar boven het dorpje in, Lotte stoer met Piepje op haar rug.

In de zomer was het hier nog over de koppen lopen, maar nu was het hier heel kalm, maar er werd wel nog altijd petanque gespeeld!  Onze zoektocht naar een terrasje eindigde in de zon in de crêperie, met een prachtig uitzicht op de "gorges".  Op een bepaald momen zagen we wel 13 gieren tegelijk door de lucht cirkelen!

Enfin, de pannenkoeken waren lekker en ik voelde me toch al iets minder slap.  Terug in L'Enchastre lazen we nog wat en speelden we met Lotte vooraleer we om 19u naar de living gingen voor een aperitiefje.  Lotte was heel moe, dus staken we haar nog voor de kaasschotel in bedje.

Tegen 22u ginen we nog allemaal naar buiten om naar de maan en de sterren te kijken: héél gezellig.  Loucio en Sylvio vonden het ook heel tof en stelden maar vragen (waar de kraters op de maan vandaan komen).

Rond 23u zette Wim het fototoestel in gang voor een timelapse en gingen we slapen.