Roosbeek - L'Enchastre

Het was amper 3u toen de wekker afging, maar we voelden ons fitter dan de voorbije weken.  Alleen het idee dat het vakantie is, verricht wonderen!  Nadat de laatste spullen in de auto waren geladen en we hadden geprobeerd om Lotte een flesje te laten drinken, konden we rond 3u40 vertrekken richting carpoolparking, waar omi en opi al op ons stonden te wachten.  De oogjes van Lotte waren ondertussen al heel klein geworden.  Met omi en opi in ons kielzog konden we aan onze lange heenreis (ca. 1080km) beginnen.

Toen we rond 5u35 de grens met Luxemburg overstaken, lag ik al lang in slaap.  Van het tanken werd ik wel even wakker, maar de grensovergang met Frankrijk (om 5u58) heb ik toch gemist.

Rond 8u15 stopten we op de parking van Langres om te ontbijten en Lotte te verluieren.  De rest van de rit was het toch iets gemakkelijker om wakker te blijven, aangezien het klaar was.  Het weer verbeterde zienderogen, al bleef het toch tamelijk lang koud en was er hier en daar wel wat mist.  Maar die mist gaf de bergen wel iets mysterieus.  De kleurschakeringen van de bomen (geel, groen, bruin, rood,...) maakten het plaatje compleet.

Rond de middag hielden we nog een laatste pauze, in Voreppe.  Van op de parking zagen we sneeuw liggen op de bergen.  We besloten langs Grenoble te rijden en meer binnenbaantjes te nemen.  Lotte kon al dat bochtenwerk niet echt appreciëren, helaas.

De laatste 10km vonden we nog altijd even hilarisch als vorig jaar.  Het is een heel bochtig baantje, het wegdek is in heel slechte staat, tegenliggers zie je op de meeste plaatsen niet afkomen,...  Maar slechts een klein stukje is aangegeven als "chaussée déformée".

Even voor 17u reden we door de grote ingangspoort.  Dat weggetje is er ook niet op verbeterd.  De kleinste hond, Betty, kwam ons al meteen tegemoet getrippeld, samen met een hond die meer weg had van een beer, Belle.

We werden hartelijk ontvangen door Maxime en we mochten al meteen in onze kamers.  Terwijl Lotte op verkenning ging in de tuin, konden wij de auto uitladen.

We hadden nog een uur of twee om onze draai te vinden in onze kamer en om samen een douche te nemen.  Terwijl de laatste douche niet echt een succes was, is Lotte nu echt een waterratje geworden.

Om 19u werden we in de living verwacht om te aperitieven, terwijl de open haard gezellig knisperde.  Het was al tamelijk laat eer we aan tafel konden, maar Lotte was vrolijk aan het spelen met Loucio en Sylvio.  Laetitia had alweer een lekkere (en copieuse) maaltijd bereid en daarna kwam er nog kaas en clafoutis... en thee... en een "afzakkerke".

Na de kaasschotel gingen we Lotte in bedje steken en zelf gingen we ook al om 22u slapen, want het was al een lange dag geweest.

Toen we onze kamer binnen slopen, ging Lotte rechtzitten, maar zonder iets te zeggen, sliep ze verder.