Osafjellet

Omdat we onze kamer niet konden verduisteren, liet Lotte al vroeg van zich horen: rond 6u kwam ze al boven de rand van haar bedje piepen. We namen haar bij ons en zo konden we onze “nacht” nog anderhalf uur rekken.

Ons plan was warme chocomelk en havermoutpap (vanaf nu: trollenpap) te maken als ontbijt, maar het werd eerder een brunch, want het duurde nogal eer we een deftig vuur hadden. In afwachting kliefde ik al wat hout voor 's avonds. Die arme bijl verloor er het hoofd bij.

Na de afwas vertrokken we rond 13u voor een wandeling de Osa-berg op. Het begon met een smal een dichtbegroeid paadje (dat we aanvankelijk gemist hadden) en ging dan over een veld met hoog gras (lekker nat!). Aan de andere kant van het veld vonden we het pad niet meer terug, dus stapten we maar verder over het asfalt van de tolweg. Zo ging het wel goed naar boven, zeker toen ze nog met haarspeldbochten begonnen. We haalden te voet zelfs fietsers in!

De omgeving deed me een beetje aan Bielerhöhe denken: rotsen, veel watervallen, een toefje sneeuw,... We kwamen een kudde van een 20-tal schapen (met belletjes) tegen die we – gewoon door voort te stappen – de berg over joegen (het effect dat de herder wilde bereiken). Een schichtig hermelijntje trippelde de weg over...

Bij de brug over het riviertje keerden we terug: een mens moet ergens terugkeren en we hadden al 10km op onze teller staan. We vonden het wel jammer dat de vele pylonen en hoogspanningskabels het uitzicht verstoorden, maar we genoten van het mooie landschap. De afdaling ging heel snel, dus na een vijftal uurtjes stonden we terug aan onze yurt. Niet slecht voor een wandeling van 19km de berg op en weer af.

Nadat we boodschappen hadden gedaan, knisperde er al een gezellig vuurtje voor de yurt: onze nieuwe buren waren aangekomen. We maakten kennis met Inge en Bruno en hun lieve kindjes Sien en Saar. Die vonden het superleuk om wilde aardbeitjes te plukken voor Lotte en Lotte liet het zich welgevallen.

We bakten lekkere worstjes op het kampvuur, maar Lotte was zo moet dat we haar in bedje moesten stoppen voor we gedaan hadden we eten. Dat het binnen allesbehalve donker was, vond ze ook nu geen probleem.

Na het eten bleven we nog even bij het vuur zitten, maar we gingen toch tamelijk vroeg slapen.