Finse

Toen onze wekker om 8u afging, lag Lotte nog rustig te slapen. We konden dus al wat spulletjes klaarzetten voor ze vrolijk taterend wakker werd. Na het ontbijt reden we naar het station van Geilo. Het was nog eventjes stappen van bij de parking, vooral omdat er werken bezig waren waardoor we wat moeite hadden om de ingang te vinden.

Toen we het station probeerden binnen te stappen, moesten we ons eerst door een groep (troep?) Japanners worstelen. Bij het aanschuiven aan het loket, kwam de trein al aan. De dame sloot onmiddellijk het loket en vertelde ons dat de trein helemaal vol zat. We moesten maar aan de conducteur vragen of we nog mee konden. Wij (en een Duitse familie) liepen dus naar de conducteur en die vertelde ons gelukkig dat we nog meekonden in wagon 2, de andere kant van de trein. We moesten dus nog een sprintje trekken met Lotte en de rugzakken om op tijd in de trein te zitten.

Bij de eerste stop (in Haugastøl) werd er gevraagd of er iemand met een medische opleiding op de trein zat. Iets later werd er afgeroepen dat er een ziekenwagen onderweg was en dat de trein een onbepaalde vertraging had. Blijkbaar een serieus probleem dus.

Toen de trein weer vertrok, werd het landschap al snel adembenemend mooi: bergen, meertjes, eilandjes, sneeuw, ... Ook Lotte was onder de indruk en zei meerdere keren 'Waw!'.

In Finse gingen we onmiddellijk onze tickets kopen voor de terugrit. Het landschap is er enorm mooi! Een mooi bergmeer, nog voor het grootste stuk bevroren en mooie bergen (met gletsjer) op de achtergrond.

Het eerste deel van de wandeling was langs een grote weg, waar de sneeuw aan de zijkanten soms tot boven onze hoofden kwam. Al snel namen we een smal paadje door de sneeuw. We liepen eerst over de dam van het stuwmeer. Daarna liepen we verder over smalle paadjes. Soms over stenen, soms door riviertjes, vaak door sneeuwvelden, en vaak steil naar boven. Het uitzicht werd nog mooier. Op een bepaald moment moesten we springen om over een diepe kloof in de sneeuw te raken.

Uiteindelijk kwamen we bij een uitzichtpunt op de Blåisen-gletsjertong. Aangezien we nog wat tijd hadden, besloten we om nog naar de Hardangerjøkulen gletsjer door te steken. We zagen het hutje (de Appelsinhytta) in de verte liggen en aangezien er geen pad is tussen de Blåisen-gletsjer en Hardangerjøkulen liepen we gewoon op het zicht naar het hutje.

Aan het hutje klommen we nog een eindje door de sneeuw waar we een beter zicht hadden op de Hardangerjøkulengletsjer. Er lag nog heel veel sneeuw, waardoor de gletsjers niet hun typische gletsjer uitzicht hadden.

We keerden terug naar Finse en waren nog twee uur te vroeg voor de trein. We zochten een bankje uit en genoten van het zonnetje en het uitzicht. Ik probeerde intussen een timelapse te maken.

Na de terugrit gingen we nog wat winkelen. Na een lekker avondmaaltje staken we Lotte in bed (want het was al bijna 21u!), lazen we nog wat en namen een douche,

Ons huisje in Geilo.